Emoties - Emotioneel leed

Als we losgekoppeld zijn van ons lichaam, kunnen we niet luisteren naar onze emoties.

Dus kloppen ze harder en harder op onze deur. Een van de meest zichtbare gevolgen van het niet luisteren naar onze emoties is ziekte. Zo kan een niet gehoorde en dus niet gekalmeerde boosheid gezondheidsproblemen veroorzaken. Niet-verwerkt verdriet kan omslaan in depressie en zo onze lichamelijke en geestelijke gezondheid verzwakken.

Bovendien hebben we geen energie meer, als we niet naar onze emoties luisteren. Ons lichaam wordt in feite totaal overspoeld door allerlei emoties die telkens weer toeslaan. Zonder energie hebben we geen motivatie, erger nog, we hebben niet eens de kracht, de intuïtie en zelfs niet de zin om beslissingen te nemen. We voelen ons geblokkeerd en we weten niet welke richting we uit moeten om ons goed te voelen.
Om een relatie te laten bloeien, moeten we dus de ander begrijpen en de ander moet ons begrijpen. Hoe is dat mogelijk wanneer niemand zichzelf begrijpt? We kunnen anderen niets geven wat we zelf niet hebben …

Dit is de vicieuze cirkel.

Er zijn drie valkuilen voor zorgverleners.

• De eerste fout is om geen enkele emotie toe te laten. Als zorgverlener is het moeilijk om onverschillig te staan tegenover de situaties die je tegenkomt: proberen onverstoorbaar te zijn, is niet altijd een voordeel.
• De andere valkuil waar men gemakkelijk in trapt, is verlamd zijn door angst. Angst om het verkeerde te doen of het feit dat je al die energiebronnen gebruikt om emoties in te dammen en weg te duwen: dat vreet energie.
• En dan is er nog een derde valstrik. In tegenstelling tot de eerste fout, is het niet ongewoon om zorgverleners tegen te komen die alle angsten, zorgen en lijden van de patiënten overnemen. Ze zijn hyper-empathisch. Als mens is het niet mogelijk om zowel je eigen emoties als die van je patiënten te dragen, omdat de emotionele last te groot zou worden.

De geest kan van de hel de hemel maken en van de hemel de hel.

Nee. Gedachten komen automatisch. Het hoofd doet enkel wat er zich in het hoofd afspeelt.

De geest heeft altijd iets te zeggen over alles.

Het leven is denken. De geest houdt van vergelijken en oordelen als een meedogenloze aanklager.

We hebben de neiging om onze schadelijke gedachten, onze persoonlijke zorgen, ons werk mee te nemen in bed. Maar het bed is veel te klein. En als we gedachten verwarren met wat ze beschrijven, zet het lichaam dezelfde reactie in gang.
Dus het molentje draait rond in ons hoofd en verpest ons leven. We piekeren: “wat had ik moeten doen of wat had ik niet moeten doen”.
Gedachten en emoties zijn nauw met elkaar verbonden: een gedachte (bv. “Ik ben waardeloos”) zal onze emotie beïnvloeden (bv. schuldgevoel) en omgekeerd zal een emotie (bv. verdriet) onze gedachten beïnvloeden (bv. “Niemand geeft om mij”).

De geest creëert zelf de problemen en probeert ze dan op te lossen. Dus laten we stoppen met krediet te geven aan gedachten.

Gedachten blijven plakken. Hoe vaker je tegen jezelf zegt: “Ik moet van die gedachten af”, hoe meer ze zullen blijven plakken. Hoe meer we ons van hen losmaken, hoe meer ze hun kracht verliezen.

Een uitstekende techniek is om ze niet te wissen, maar ze naar de uitgang te begeleiden.